آمد ماه خدا . ماه بندگان خدا . ماه فقرا و مساکین . ماه عشق بازی با معبود . ماه رستگاری گناهکاران . ماه بخشیدن و بخشایش . آمد ماهی که لحظه لحظه اش عشق است و عبودیت . بندگی و خلوص . چه زیباست تشنگیش . گرسنگیش . سربه سجده داشتنش . انتظار افطارش . زیبا برای خالق . زیبا برای خدایی که در آفرینش بنده اش به خود تبریک می گوید . دوست دارد ببیند کدام دستان برای بخشیدن و برای انفاق دراز می شود. دوست دارد ببیند بندگانش سربه سجده دارند و شکر نعمتهایش را می گزارند . آمد ماهی که در آن آمار گناهان کم می شود . دستهای آلوده ،به آستین می رود . ماهی که لغزشها کم می شود . ماه عبادت و خود سازی . ای کاش میتوانستیم همه ماهها را ماه خدا بدانیم . ای کاش میفهمیدیم که همه دقایق از آن خداست . همیشه در محضر اوییم . ایکاش بندگی را برای بندگی ادا می کردیم . ای کاش خواندن قرآن همیشه افتخارمجالسمان بود . وای کاش به شب قدر می رسیدیم .
اما رمضان ....
خاکریز
مطلب بعدی :
پدیده ای که پدیده شد
